- Μουσική/Στίχοι: Πασχαλίδης Μιλτιάδης
Πηνελόπη
Μου λες κουράστηκες δεν θες να περιμένεις
Είκοσι χρόνια το ίδιο φόρεμα να υφαίνεις
Και εγώ που γύρισα τον κόσμο δίχως χάρτη
Άκου τι έμαθα δεμένος στο κατάρτι
Όλους τους ξέμπαρκους τους τρώει το σαράκι
Μα όσοι ταξίδεψαν ζηλεύουν την Ιθάκη
Σε σένα πάντα θα γυρνώ κι αν δε σου φτάνει
Καράβι γίνε να γενώ εγώ λιμάνι
Να δούμε μάτια μου στο τέλος ποιος θα αντέξει
Και ποιος καλύτερα το ρόλο του θα παίξει
Όλους τους ξέμπαρκους...
Κι όσα δεν έγιναν μη τρέχεις να προλάβεις
Αφού δεν μπόρεσες ποτέ να καταλάβεις
Πως ήσουν πάντα απ' την αρχή μέχρι το τέλος
Εσύ η ασπίδα μου το τόξο και το βέλος
Κι όλους τους ξέμπαρκους θα τρώει το σαράκι...
Μου λες κουράστηκες δεν θες να περιμένεις
Είκοσι χρόνια το ίδιο φόρεμα να υφαίνεις
Για να το ακούσετε κάντε κλικ εδώ
- Στίχοι: ΝΑΜΑ
Οδυσσέας
Σε θυμάμαι
Κάθε ώρα που περνάει
Απ' το χθες στο σήμερα με φέρνει και με πάει
Κι όλα γυρνάνε
Γύρω από 'σένανε ξανά
Όλα είναι εδώ κι εσύ δεν είσαι πουθενά
Δε λυπάμαι
Που είμαι μόνη τώρα πια
Ούτε που με πλήγωσες με λόγια που πονάνε
Μα φοβάμαι
Να μη σε πάνε μακριά
Του καινούριου σου έρωτα τα χάρτινα φτερά
Κάνε λοιπόν τον κύκλο σου Οδυσσέα
Κι όσο λείπεις θα 'μαι εδώ
Θα υφαίνω ατέλειωτο πανί
Ώσπου να βρεις το δρόμο σου μοιραία
Στης Ιθάκης το νησί να ξαναβγείς . . .
Για να το ακούσετε κάντε κλικ εδώ
- Μουσική/Στίχοι: Ρόδο του Ανέμου
Ο εφιάλτης του Οδυσσέα
Φεύγει το πλοίο και μας χαιρετά κλείνει το μάτι του και χαμογελά
Αλλάξαν λέει τα σημεία της γης κι ο χρόνος τώρα είναι πια συμπαγής
Ίδια η θάλασσα χωρίς μια σκιά λες κι έχει πάψει πια του χρόνου η καρδιά
Λευκό μαντήλι ματωμένη σιωπή στη νηνεμία μια γυμνή αστραπή
Πάει χαμένο σε σπονδή το κρασί ποιος φεύγει το καράβι ή το νησί
Έχω γεράσει και δεν βλέπω από δω ποια είναι η Πηνελόπη ποια η Καλυψώ
Είχα δει καπνό μα πού ‘χει κρυφτεί γλυκιά πατρίδα είσαι γλυκιά φυλακή
Βρήκα μονάχος μου για μένα χρησμό καλύτερη η πορεία από τον προορισμό
Τέλειωσε η μπόρα και βγήκες στεγνός κλειστός λόγω έργων ο παράδεισος
Ένα κορμί δίχως γη κι ουρανό τα χρόνια κυλήσανε σαν το νερό
Και να που Όμηρε το βλέπεις κι εσύ δεν φαίνεται στον χάρτη αυτό το νησί
Ποιος ξέρει ποιος σαλπάρισε στον γιαλό ο Οδυσσέας ή μήπως η Καλυψώ
Φεύγει το πλοίο και πάει στο καλό, ο Οδυσσέας ή μήπως η Καλυψώ
Κλείνει το μάτι του και λέει σ’ αγαπώ, ο Οδυσσέας ή μήπως η Καλυψώ
Και να που Όμηρε το βλέπω κι εγώ, ο Οδυσσέας ή μήπως η Καλυψώ
Ποιος ξέρει ποιος σαλπάρισε στο γιαλό, ο Οδυσσέας ή μήπως η Καλυψώ
Για να το ακούσετε κάντε κλικ εδώ
- Σινταρα
Απόψε μέτρησα για σένα χίλια μίλια
λευκό χαρτί μες στης αγάπης την μποτίλια
το φως που ρίχνει η κάμαρα σου στην αυλή σου
για μένα είναι σινεμά του παραδείσου
Χίλια τα πλάνα σου, τα χρώματα κι οι τόποι
Ελένη, Κίρκη, Ναυσικά και Πηνελόπη
μια χαραμάδα άνοιξε μου να περάσω
μ' ένα σου τρικ να ψωνιστώ και να ξεχάσω
Ειν' η καρδιά μου φτερωτή σε άδειο μύλο
φύσα ουρανέ μου κι όταν σβήσει ο παλμός
θα 'ναι για σένα που θα ζω σ' αιώνιο κύκλο
ατμός, βροχή, ποτάμι, θάλασσα κι ατμός
Βάφει η σελήνη τα βουνά κι εσύ τα χείλη
μ' άρωμα ψέμα μου ποτίζεις το μαντήλι
κι ύστερα φεύγεις με αυτόματο πιλότο
κάποιο κρυμμένο θησαυρό να βρεις το Νότο
Τόσα ταξίδια σε κορμιά, ψυχές και τρένα
τόσα τραγούδια σε παράθυρα κλεισμένα
σαν τους φαντάρους που ξεχνούν τη μοναξιά τους
μ' ένα φτηνό τρανζιστοράκι στη σκοπιά τους
Για να το ακούσετε κάντε κλικ εδώ
- Δρογώσης Στάθης
Πηνελόπη
Της μάθαιναν υπομονή σε αυτή τη πόλη
με την ομίχλη την πυκνή και το παλιό ρολόι
που χτύπαγε μονότονα μες στο χειμώνα
και οι ώρες ξέφευγαν μακριά σαν χελιδόνια
Κι η Πηνελόπη
κοιτούσε τ’ άστρα
λουσμένη στ’ άσπρο φως δεν πρόσμενε σε τίποτα, τίποτα
Παράτησε την πόλη της η Πηνελόπη
Ταξίδι άρχισε μακρύ θα ‘φτανε ως την Κασσιόπη
Στ’ απέραντο διάστημα σ’ έν’ άδειο δρόμο
Την είδα την αγάπησα της λέω «Είμαι για σένα μόνο»
Μα η Πηνελόπη κοιτάζει τ’ άστρα
Λουσμένη στ’ άσπρο φως δεν περιμένει τίποτα
Κανέναν πια...
Γιατί είναι ελεύθερη... Η Πηνελόπη
Για να το ακούσετε κάντε κλικ εδώ
- Άλκηστις Πρωτοψάλτη
Απέραντο κενό
Εσύ να λείπεις κάθε βράδυ από 'δω
κι εγώ ένα φάντασμα στον κόσμο του κλεισμένο
μια Πηνελόπη θολωμένη απ' το ποτό
που έχει το μέλλον της σε σένα κερασμένο
Εσύ να λείπεις κάθε βράδυ από 'δω
και 'γω πλανήτης σε τροχιά που δεν τελειώνει
να κλέβω κάτι απ' το απέραντο κενό
και ν' αγαπώ ότι δικό σου με πληγώνει
Μα σαν τις πρώτες τις αγάπες που επιστρέφουνε
συνέχεια φεύγω μακριά σου κι όλο έρχομαι
να με ξεχνάς και να με σβήνεις το ανέχομαι
δεν ονειρεύομαι, δε ζω, δεν παραδέχομαι
μόνο δέχομαι
Εσύ να λείπεις κάθε βράδυ από 'δω
κι εγώ να φτιάχνω στον καθρέπτη άλλη όψη
αφού το αύριο δεν θέλει να 'σαι 'δω
στείλε το χθες εδώ και πάλι να με κόψει
Εσύ να λείπεις κάθε βράδυ από 'δω
και 'γω ένα πρόσωπο που κρύβεται και λιώνει
σ' αυτόν τον κόσμο που ότι βλέπω είναι μικρό
μόνο η απόσταση των δυο μας μεγαλώνει
Μα σαν τις πρώτες τις αγάπες...
Για να το ακούσετε κάντε κλικ εδώ
- Βέττα Καλλιόπη
Η Ισμήνη μόνη
μικρό αηδόνι
μπρος στον καθρέφτη χαμογελά
βάφει τα χείλη
μαύρο σταφύλι
παίρνει τη ρόκα και ξεκινά
Μια Πηνελόπη
που υφαίνει το χρόνο
με το στημόνι και τον καημό
μια Αριάδνη που πια δεν προσμένει
φτιάχνει το νήμα χωρίς σκοπό
Μα κάποια μέρα
χάθηκι η κόρη
μέσα στα φώτα του ουρανού
μαλλιά της φάνηκαν
τα κόκκινα νέφη
κι έγινε η κλώστρα του δειλινού
Για να το ακούσετε κάντε κλικ εδώ
- ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΨΩ
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη
Σαν ένας παίκτης που μοιράζει τα χαρτιά
σ' ένα καρέ χωρίς καθόλου να χει ρέντα
εσύ με ρέστα ένα πάσο μου ζητάς
κι εγώ ποντάρω τη ζωή μου για μια κέντα.
Μη με κρατάς στη αγκαλιά σου με τα μάγια
άσε με ελεύθερο να φύγω κι ας χαθώ.
Εμένα η μοίρα μου όταν έριχνε τα ζάρια
είχε μαλώσει το πρωί με το θεό.
Μη μου ζητάς λοιπόν να μείνω να σωθώ
μην προσπαθείς με κόλπα εδώ να με κρατήσεις
εγώ στους δρόμους έχω μάθει να γυρνώ
κι εσύ γυρεύεις ένα ώμο να ακουμπήσεις.
Σαν το θηρίο που είναι μέσα στο κλουβί
και σε κοιτάζει με δυο μάτια λυπημένα
εσύ νομίζεις πως του σώζεις τη ζωή
κι αυτό το λειώνει το μαράζι κάθε μέρα.
Για να το ακούσετε κάντε κλικ εδώ
- Στίχοι: Κώστας Καρτελιάς
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη
Κίρκη
Σαν Κίρκη μάγισσα σαν νύχτα κολασμένη
σαν νυχτερίδα που το αίμα μου ρουφάς.
Όση αλήθεια έχω μέσα μου την παίρνεις
για να τυλίγεις ψέματα να τα πουλάς.
Δεν το αντέχεις τον καθρέφτη της ψυχής σου
για αυτό στα μάτια μου γυρεύεις να κοιτάς.
Είμαι το άλλοθι σ' αυτή την ενοχή σου
η αθώα μάσκα σου που θέλεις να φοράς
Είχα πιστέψει στην αρχή πως μ' 'αγαπούσες
μα εσύ μονάχα το κενό σου αγαπάς
Άντε λοιπόν σ' αυτό που πάντα υπηρετούσες
κι άσε με εμένα τίποτα δε μου χρωστάς.
Για να το ακούσετε κάντε κλικ εδώ
- Παπάζογλου Νίκος
Η αγάπη η δική μου
Η αγάπη η δική μου, έχει φύκια για μαλλιά
Τη ζωγράφισαν εκείνοι, που 'χουν πάει μακριά
Ταξιδέψαν με καράβια, κι ανοιχτήκαν στα βαθιά ] 2x
Δεν τη λένε Περσεφόνη, δεν τη λένε Καλυψώ
Έχει στα μαλλιά της σκόνη, κι αλυσίδα στο λαιμό
Κι όλο πρόσωπα αλλάζει, για να μην τη βαρεθώ ] 2x
Έχει φόρεμα γαλάζιο, κι άσπρους κρίνους στα μαλλιά
Έχει την καρδιά θλιμμένη, και στα χείλη της φωτιά
Έχει μαύρα μάτια πλάνα, κι όλο κάνει πως ξεχνά ] 2x
Δεν τη λένε Κατερίνα, δεν τη λένε Ελενιώ
Έχει στα μαλλιά της κρίνα, και ελπίδα στο λαιμό
Κι απ' ανατολή ο ήλιος στη Δύση ψάχνω χρόνια να τη βρω ] 2x
Για να το ακούσετε κάντε κλικ εδώ
- Πορτοκάλογλου Νίκος
Δίψα
Δεν είν’ η Κίρκη
η μάγισσα, του σεξ η θεά
η Καλυψώ, η Ναυσικά
με του μπαμπά τα λεφτά.
Δεν είν’ η θάλασσα, ο ήλιος
τα χαμένα νησιά
Δεν είναι τίποτα απ’ όλα
κι είναι όλ’ αυτά...
Είν’ η κρυφή σου, η ατέλειωτη δίψα
είν’ η δίψα που σε κρατά ζωντανό
Είν’ η κρυφή σου, η ατέλειωτη δίψα
είν’ η δίψα για καθαρό ουρανό
Δεν είν’ οι φίλοι, ξενύχτια
τσιγάρα, ποτά
οι μουσικές, οι μουσικές
γύρω απ’ την ίδια φωτιά
Παλιά σου όνειρα, ταξίδια
με καινούργια πανιά
Δεν είναι τίποτα απ’ όλα
κι είναι όλ’ αυτά...
Είν’ η κρυφή σου...
Παλιές σου νίκες και ήττες
και λάθη σωστά
Η ξενιτιά, η ξενιτιά
του γυρισμού η χαρά
κι αυτός ο κάποιος που σου γνέφει
απ’ το λιμάνι μακριά
Δεν είναι τίποτα απ’ όλα
Κι είναι όλ’ αυτά...
Είν η κρυφή σου, η ατέλειωτη δίψα...
Για ουρανό
που χρώματα αλλάζει
και σαν ποτάμι μοιάζει
σα νερό (για ουρανό...)
Σαν το νερό
που σκύβεις και το πίνεις
μα τη φωτιά δε σβήνεις
δε σβήνεις τον καημό
για ουρανό...
Είν’ η κρυφή σου...
Για να το ακούσετε κάντε κλικ εδώ
- Νταλάρας Γιώργος
Μουσική/Στίχοι: Νικολόπουλος Χρήστος/Ανδρικάκης Αντώνης
Σαν τον Οδυσσέα
Σαν τον Οδυσσέα, μάζεψα τα σέα, μπήκα στο βαπόρι, κι είπα γεια χαρά
Έφυγα απ’ την Τροία, απ‘ την εταιρία, έστρωσα στη πλώρη, κι άνοιξα φτερά
Άφησα την Κίρκη, που ζητάει νοίκι απ’ τις Συμπληγάδες, γλίτωσα στο τσακ
Απ ‘τους λωτοφάγους, της Βουλής τους μάγους
κι από τις σειρήνες που ήταν πλέι μπακ
Φεύγω για ταξίδι, φεύγω για ταξίδι, έχω φύγει ήδη κι είμαι στ’ ανοιχτά
Πάω δίχως χάρτη, πάνω στο κατάρτι, πάνω στο κατάρτι, δένομαι σφιχτά
Σαν τον Οδυσσέα, έφυγα λαθραία, το ‘σκασα μια μέρα, από την ουρά
Σκότωσα μνηστήρες, και ανεμιστήρες, ήθελα αέρα, κι άνοιξα φτερά
Χάρυβδη και Σκύλλα, μ’ είχαν στη ξεφτίλα, έφτασε η ώρα, να εξαφανιστώ
Σ’ όλη τη ζωή μου, μόνο το σκυλί μου, μόνο το σκυλί μου, ήτανε πιστό
Για να το ακούσετε κάντε κλικ εδώ
- Μάλαμας Σωκράτης
Κίρκη
Είσαι μια πέτρα στην άκρη του δρόμου
κι είμαι παιδί κουρασμένο στον ίσκιο σου
μοιάζεις με λέξη που φτιάχνει τον κόσμο
κι εγώ σταγόνα που βρέχει τα χείλη σου
Μάγισσα Κίρκη που με πας
σε ποια γωνιά μ' αφήνεις και με σβήνεις
έχω ξεχάσει τι ζητώ
ζω στο δικό σου κόσμο κι απορώ
Παίζεις στα ζάρια τη μαύρη χαρά μου
μα περιμένω βουβός στο κατώφλι σου
έρχεται η νύχτα και φέγγεις μπροστά μου
σαν ναυαγός κολυμπάω στο σεντόνι σου
Μάγισσα Κίρκη που με πας
σε ποια γωνιά μ' αφήνεις και με σβήνεις
έχω ξεχάσει τι ζητώ
ζω στο δικό σου κόσμο κι απορώ
Για να το ακούσετε κάντε κλικ εδώ
- Ανωγιάτη Άσπα
Φιλί του κόσμου
Σε περίμενα να ’ρθείς σαν το γέρο Οδυσσέα
που οι φίλοι του οι παλιοί του πρόδωσαν και παν
και μόνο εκείνη τον είχε φάρο στην καρδιά της
και είδε για χάρη του πολλά
Ένα τραγούδι του ’λεγε στα όνειρά της
και τον αγάπαγε κρυφά
ξένη στη χώρα των δικών και των γονιών της
τρελή σιωπούσε να βρει γιατρειά
Δεν το νιώθω κι ας πονώ πού ‘μαι τώρα μακριά σου
στη βουή και στη βροχή και στον κρύο καιρό
το αύριο δε βλέπω και δεν έχω αναμνήσεις
κι ούτε γελώ, ούτε ριγώ
Όλα τα δίνω φτάνει να ξαναγυρίσεις
Σαν το χαμένο μου μισό
Σειρήνα, Κίρκη, Κύκλωπες και Ναυσικά σου
φιλί του κόσμου στο στόμα σου ζεστό
- Στίχοι: Ειρήνη Αμπατζίδου
Τραγούδι: Γιώργος Ευσταθίου
Κίρκη
Για να το ακούσετε κάντε κλικ εδώ
- ΜΑΡΙΑ ΦΑΡΑΝΤΟΥΡΗ
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη
Ναυσικά
Αυτά που σου 'κλεψα τα έκρυψα καλά
μεσ' του μυαλού μου τις σπηλιές
μεσ' την καρδιά μου
Να 'χει η ψυχή μου ηδονικά μυρωδικά
και να μυρίζουν το όνομά σου τ' όνειρά μου
Έχουν τα όνειρα αρώματα που λες
θα γίνω κλέφτης να τους κλέβω μυρωδιές.
Στον εραστή, μην κλάψεις μην ταπεινωθείς.
Απ' τον ληστή δεν παίρνεις πίσω
τα φιλιά σου
Κράτα μονάχα να θυμάσαι τη στιγμή
που του 'χες πει "ό,τι κι αν έχω είναι
δικά σου"
Για να το ακούσετε κάντε κλικ εδώ
